Komentarze: 0
Potępione, oblana zimną krwią swoich myśli...Pęka cieniutka nić świata odległego od jej wyobrażenia....On jest daleko...Jak zapomnieć te pocałunki, szepty, jego zapach....Czuje, że każdy mój krok jest kolejnym błędem...wybacz mi bo jestem potępiona przez wszystkich...odrzucona...Sama uciekłam...Nie wrócę już nigdy...Wiatr szumiał za oknem...Spłynęły cicho łzy po zakrwawionych policzkach....Odeszła na zawsze...